صبح که از خواب بیدار می‌شویم، از طرق مختلف به جسم و روح‌مون غذا می‌دهیم.

لحظه‌ای که چشم‌ها را باز می‌کنیم، هر آنچه که می‌بینیم را با دیدن به خودمان غذا می‌دهیم. دیدن صحنه‌هایی که اصلن کاربردی برای ما ندارد مثل سریال‌ها، صحنه‌های خشم.

شنیدن اخباری که به جزء احوال ناخوب هیچ ثمره دیگه‌ای برای ما ندارد.

گو‌ش دادن به صحبت‌هایی که فقط قضاوت کردن را در پی دارد برای ما و سطح انرژی خودمان را پایین می‌آریم.

این‌که ما به طبیعت ساعاتی نگاه کنیم، چه انرژی می‌گیریم یا یه تصویر ناخوب را ببینیم.

ما از طریق کتاب خاندن، اندیشه کردن، دیدن، شنیدن، لمس‌کردن، بویایی، یاد‌گرفتن، آموزش دادن، به خود و دیگران غذا می‌دهیم.

بعضی از این غذا‌ها اگر جسمی نباشد و روحی باشد، باز هم به همان میزان بر جسم ما تاثیر می‌گذارند.

ببینیم ما دائم جسم و روح خود را با گل یا خار تغذیه می‌کنیم.

یکی از استادها می‌گویند ما همانی هستیم که می‌خوریم.